Mala wąskolistna (Elaeocarpus angustifolius). Jest to duże, wiecznie zielone drzewo o szerokich liściach, występujące na obszarach rozciągających się od Niziny Hindustańskiej do podnóża Himalajów. Jest to roślina wieloletnia, osiągająca od 15 do 60 metrów wysokości. Pień rudrakszy okryty jest szaro-białą, chropowatą korą, a korona drzewa o jasnozielonych liściach ma kształt piramidy. Drzewo rodzi niebieskie owoce o gorzko-kwaśnym smaku. Nasiono rudrakszy jest cenione ze względu na wartości estetyczne, ozdobne, ale przede wszystkim ze względu na właściwości duchowe.
Początkowo, ze względu na sprzyjające warunki klimatyczne, drzewo rudrakszy występowało wyłącznie we wschodniej części Nepalu oraz w dolinie Arun. Rudraksza najlepiej rośnie w temperaturach pomiędzy 25 – 30 stopni Celsjusza. Drzewa (w warunkach naturalnych) owocują po czterech, pięciu lub siedmiu latach – w zależności od odmiany. Najbardziej znanym miejscem pochodzenia nasion rudrakszy jest region Bhjopur w Nepalu, jednak obecnie nasiona mogą pochodzić z całego świata (najwięcej po za Nepalem drzew rudrakszy rośnie w Indonezji, Assamie, Jawie i Birmie).
Mówiąc “rudraksza” mamy na myśli zdrewniałe nasionko – pestkę, podobne do koralika lub naszyjnik modlitewny japa/mala noszony przez świętych mężów. Najważniejsze jednak nie są nasiona czy ich złożenie w formie naszyjnika, a duchowa moc, którą posiada rudraksza. Nasiona rudrakszy wzbudzają duże zainteresowanie dzięki swoim mistycznym właściwościom.
Rudraksza jest znana i ceniona od zarania wieków. W mitologii wedyjskiej i hinduskiej jest kojarzona z “oczami Rudry/Śiwy” (więcej).