Oto jak Śiwa Purana opisuje stworzenie rudrakszy: Pan Śiwa medytował przez wiele lat nad losem wszystkich żywych istot. Gdy otworzył oczy, po jego policzkach potoczyły się gorące łzy współczucia, pokoju i radości. Łzy uderzając o ziemię, dały początek drzewom rudrakszy. Pan Śiwa ma wiele oblicz, które opisywane są przez jego 1008 imion. Jest On również odpowiedzialny za stworzenie świata, jego ewolucję i rozpad. Pan Śiwa tańczy tworząc i niszcząc. Tańcem niszczy nawet ciszę/nicość, a Jego taniec wywołuje pojawienie się Narajana i kolejne stworzenie świata.
W upaniszadzie Rudrakszadżabala (tłumaczenie Anna Rucińska) powiedziano:

“Kto nosi rudraksze podczas zaćmienia, zrównania,
Przejście pod nowy znak, przesilenia –
Uwalnia się od wszystkich grzechów”

“Wielkość mirobalanu* uważa się za najlepszy,
Za średni – miary jujuby**, najgorszy ma wielkość grochu.
Tak mówią znawcy. A teraz podaję sposób użycia:
Z rozkazu Siwy na ziemi tej rosną drzewa braminów,
Kszatrijów, wajśjów i siudrów, i rodzą dobre rudraksze,
Do tychże grup należące. Z nich białe są braminami,
Czerwone – kszatrjami, żółte – wajśjami, czarne – siudrami.
Bramini niech noszą białe, czerwone niech zakładają
Królowie, żółte – wajśjowie, czarne siudrowie niech noszą”.

“Równe, błyszczące, kolczaste, twarde i grube są dobre.
Toczone zaś przez robaki, pęknięte i połamane,
Bez kolców, w skazach, nieładne – takich sześć niechaj odrzuci.
Najlepsze mają otwory, które są dziełem natury,
Średnie to te, które ludzkich rąk obróbki wymagają.
Niech mądry równe, błyszczące, twarde i grube rudraksze
Nosi na nitce jedwabnej na częściach właściwych ciała.
Rudraksze, na których linie złociste lśnią w zagłębieniach,
Niech uzna za najprzedniejsze – noszą je czciciele Siwy,
Na czubku jedną rudrakszę, trzydzieści zaś wokół głowy.”

*mirobalan – owoc drzewa Liściokwiatu garbnikowego Phyllanthus emblica
** jujuba – owoc drzewa Głożyny pospolitej Zizyphus vulgaris

 

Polecam również:
– więcej o podziale rudrakszy (Mukhi Rudraksha)
– Zalety; mity i fakty

Sziwom